Urodziłem się we Wrocławiu i od 71 lat w nim zamieszkuję. Tu się ożeniłem i tu się urodziły nasze dzieci: Jacek (aktualny prezydent Wrocławia) i Paweł. Tutaj też kończyłem szkołę podstawową, technikum oraz Akademię Ekonomiczną, gdzie uzyskałem dyplom magistra ekonomii. Po ukończeniu studiów przez cały czas pracowałem – najpierw przedsiębiorstwach państwowych, a ostatnie lata w prywatnych. Po 45 latach pracy przeszedłem na emeryturę. Ważny w moim życiu był rok 1980, kiedy to w sierpniu organizowałem strajk (PRK-8). Po jego zakończeniu jako przedstawiciel załogi w ramach Zrzeszenia PRK/PBK negocjowałem w Morzyczynie i w Warszawie warunki socjalne, płacowe i inne z ówczesnym Ministerstwem Komunikacji. Gdy Solidarność została zalegalizowana, decyzją załogi zostałem wybrany na pierwszego przewodniczącego Zakładowej Komisji NSZZ Solidarność. Po wprowadzeniu stanu wojennego zostałem odizolowany od załogi i przez okres trzech miesięcy byłem internowany w miejscowości Pyskowice na Śląsku. Oczywiście do mojego zakładu pracy z przyczyn oczywistych już nie wróciłem. Inny ważny w moim życiu rok to rok 1996 – powołanie do życia Rady Osiedla Tarnogaj. Zostałem pierwszym jej przewodniczącym i pełniłem tę funkcję w lokalnym samorządzie przez dwie kadencje, do 2005 roku. Po tym okresie poświęciłem się pracy zawodowej, pełniąc odpowiedzialne funkcje dużej firmie prywatnej.